"
Statua Wolności (ang. Statue of Liberty), właściwie Wolność opromieniająca świat (ang. Liberty Enlightening the World, fr. La liberté éclairant le monde) – posąg na Liberty Island należącej administracyjnie do miasta Jersey City w stanie New Jersey u ujścia rzeki Hudson do Oceanu Atlantyckiego w regionie metropolitalnym Nowego Jorku. Symbol wolności, Nowego Jorku i Stanów Zjednoczonych.
Ten monumentalny, neoklasycystyczny obiekt, został wzniesiony w latach 1884–1886 według projektu Frédérica Auguste'a Bartholdiego, Gustawa Eiffla (konstrukcja) i Richarda Morrisa Hunta (postument).
Jest to dar narodu francuskiego upamiętniający przymierze obu narodów w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych[1]. W 1924 uznany za narodowy pomnik USA, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1984. Figuruje również w rejestrze National Register of Historic Places.
Zacznijmy więc po kolei.
1- statua wolności nie jest kobietą jest to mężczyzna
2- w prawej ręce trzyma znicz jest to grecki symbol: "Towarzyszyły przenoszeniu wiadomości o zwycięstwie, miały znaczenie religijne, stanowiły część symboliczną podczas składania ofiar bogom, jak również podczas ceremonii pogrzebowych. Podczas starożytnych świąt przeistoczyły się w rytualne wyścigi z żagwią do ołtarza, nazywane lampadedromiami - bieg z pochodnią, bądź lampadeforiami - przenoszenie pochodni. Biegaczy je niosących nazywano lampadeforosami lub lampadouchosami. Najważniejszymi lampadeforiami były biegi odbywane w Atenach na cześć bogini Pallas Ateny, w Delfach oraz w Olimpii."-http://www.edulandia.pl/edukacja/1,124763,8083679,Symbolika_olimpijska___znicz_olimpijski.html
3- odzienie:toga wzór męski.Symbolizuje szatę liturgiczną.
4- na głowie umieszczony jest symbol słońca.
Więc co tak naprawdę przedstawia "statua wolności" a raczej kogo?
Posąg ten przedstawia boga Mitre. Kim był ten bóg?
"Mitra (sankr. Mitráḥ, awest. Miθrō ميترا) – w mitologii indyjskiej bóg wedyjski z grupy Aditjów, najczęściej wymieniany w tekstach wraz z Waruną. W kręgu cywilizacji perskiej z czasem urósł do roli jednego z ważniejszych świętych zaratusztrianizmu. Główne bóstwo mitraizmu, znane jako Sol Invictus (Słońce Niezwyciężone), Kosmokratos (Władca Kosmosu), utożsamiane z Heliosem. Mimo to Mitra nie jest utożsamiany z Solem (Słońcem), pierwotnie nie był też bóstwem solarnym."
" W okresie hellenistycznym bóg pojawił się w Grecji, gdzie jego kult nabrał cech ezoterycznych. Był identyfikowany z greckim Apollem lub Heliosem.
W I wieku kult Mitry (mitraizm) zaczął szerzyć się w Rzymie (mitreum) w podziemiach obecnej bazyliki św. Klemensa (San Clemente). W III i IV wieku mitraizm został włączony do państwowego kanonu religijnego w Rzymie. Mitrę przedstawiano jako młodzieńca w tunice i czapce frygijskiej na głowie, zabijającego byka."
Wiele imion,wiele znaczeń a wszystkie prowadzą do jednego do Zeusa.Czyli według mnie posąg ten przedstawia Apolla czyli syna Zeusa a jak by nie patrzeć to samego Zeusa. Więc panteon Bogów Greckich ciągle "żywy".
Inne imiona "Boga słońca /statua wolności/" to:
- aztecki Huitzilopochtli
- babiloński Szamasz
- bałtycka Saule
- celtycki Lugh
- egipski Re (Ra) lub Amon-Re (Amon-Ra), Aton
- grecki Apollo i Helios, którego kult przetrwał po części w kulcie świętego Eliasza
- indoirański Mitra
- indyjski Surja i Sawitri
- inkaski Inti
- japońska Amaterasu
- rzymski Sol
- semicko-syryjski Jarhibol i Malakbel
- słowiański Swaróg
- staroarabska Hunam
- skandynawska Sol
Zwykle bóstwa solarne zajmują w panteonie główne miejsce, często są to jednocześnie bogowie wszechwiedzy, sprawiedliwości, zdrowia.
Czasem wyróżnia się bogów ze względu na "stan" słońca, np.:
- Horus – egipski bóg uosabiający m.in. wschodzące słońce
- Re – egipski bóg uosabiający m.in. słońce dzienne
- Atum – egipski bóg uosabiający m.in. zachodzące słońce
lub jego wpływ na przyrodę:
- Szamasz – babilońsko-asyryjski bóg uosabiający dobroczynne Słońce
- Nergal – babilońsko-asyryjski bóg uosabiający niszczące Słońce.
Bywa, że bóstwo łączy oba powyższe aspekty – takie zjawisko obserwujemy w przypadku postaci Apolla. Zwykle jednak bóstwom solarnym przypisuje się dobry charakter.
Kult solarny był szczególnie powszechny w starożytnym Egipcie i na Bliskim Wschodzie, wśród wielkich cywilizacji Azji (Chiny, Indie, Japonia) oraz w Cesarstwie Rzymskim i zdarzało się, iż zdobywał tam dominującą pozycję. Jednakże zwłaszcza w porównaniu z kultem lunarnym, solarny nie jest zbyt powszechny – jego obecność w Afryce, Australii, Melanezji, Polinezji i Mikronezji bardzo nietrwale się zaznacza, równie słabo rysuje się w obu Amerykach, z wyjątkiem Peru i Meksyku (tylko tam powstały autentyczne organizmy polityczne). Wydaje się to podkreślać silny związek kultu solarnego z rozwojem cywilizacji historycznej, pojęcia króla i imperium.
Bóstwa solarne łączyły zwykle w sobie cechy bóstw płodności i wegetacji oraz bóstw stanowiących ład kosmiczny, co prawdopodobnie wynika z faktu, iż kult solarny ściśle łączy się z przejściem do gospodarki rolnej. Zazwyczaj Słońce utożsamiano z pierwiastkiem męskim (podczas gdy bóstwa telluryczne łączono na ogół z pierwiastkiem żeńskim).
Częstokroć odwołanie się do bóstwa Słońca stanowiło podstawę legitymizacji władzy ziemskiej (władca jako syn Słońca), np.: bogini Amaterasu miała być przodkiem japońskiej rodziny cesarskiej, Inti był przodkiem króla Inków, a egipskich faraonów nazywano synami Re.
Kult solarny czasem stawał się tak silny i popularny, że zaczynał funkcjonować jak religia monoteistyczna. Za Aureliana połączenie kultu Sola i Mitry stało się podstawą nowego kultu Słońca Niezwyciężonego (Sol Invictus), który nabrał cech państwowej religii niemalże monoteistycznej. Z kolei reformy Amenofisa IV (Echnatona) uczyniły Atona jedynym bogiem w Egipcie.
Słońce jako dawca światła często było kojarzone z okiem i widzeniem, a co za tym idzie – bogowie solarni zostali utożsamieni z wszechwiedzą, prawem, a także przysięgą i kontraktem (Słońce jako świadek składanej przysięgi i zawieranej umowy). Takie funkcje przypisywano m.in. Heliosowi, Mitrze i Szamaszowi.
Według jednej z teorii, święto Bożego Narodzenia[1] przejęło termin narodzin Mitry – dzień przesilenia zimowego, który na początku naszej ery według kalendarza juliańskiegoprzypadał 25 grudnia.
Statua Wolności jest wzorowana na wzór Kolosa z Rodos:
A twórca Statuy Wolności był:
-
Gustave Eiffel, właśc. Alexandre Gustave Eiffel [efɛl] (ur. 15 grudnia 1832 w Dijon, zm. 27 grudnia 1923 w Paryżu) – francuski inżynier, konstruktor mostów, wiaduktów, śluz i innych konstrukcji stalowych oraz żeliwnych. Był wolnomularzem.
Najbardziej znane jego projekty to:
- wieża Eiffla i most Aleksandra III w Paryżu (Francja),
- most Maria Pia nad rzeką Duero w Porto (Portugalia),
- wiadukt Garabit nad rzeką Truyère w Masywie Centralnym (Francja),
- Statua Wolności w Nowym Jorku (Stany Zjednoczone),
- hala Dworca Zachodniego w Budapeszcie (Węgry),
- Casa de Fierro w Iquitos (Peru),
- żelazny pałac (El Palacio de Hierro) w Orizabie (Meksyk),
- struktura metalowa rotundy la Ruche w Paryżu, gdzie swoje pracownie mieli Modigliani, Soutine i Chagall[1],
- most kolejowy przerzucony przez rzekę Dyję w Znojmie (Morawy),
- Żelazny Pałac w Luandzie (Angola).
